Sama o sobie pisze:
“Myślicielka, introwertyczka (...) pomagam, zadaję sobie nieustannie ważne pytania.”
O tym, czym się zajmuje oraz kim jest osoba, która nie chce odsłonić twarzy ani zdradzić swojego nazwiska - i jakie są tego pobudki - w dzisiejszym wywiadzie dla Korolowej. Serdecznie zapraszam!
Na początek chciałabym zapytać: dlaczego chcesz pozostać anonimowa?
Na potrzeby tego wywiadu zdradzę, że mam na imię Wiola. Zabrzmi to trywialnie, natomiast nie mam obecnie żadnego dobrego pomysłu ani wizji, jak siebie przedstawić. Zdecydowanie łatwiej jest mi zrobić infografikę niż napisać kilka zdań o sobie. Z pewnością kiedyś to nastąpi. Przede wszystkim chciałabym jednak przebić się treścią, niż "nadrabiać twarzą."
Prowadzisz konto na Instagramie o nazwie “Introważne”. Jakich tematów dotykasz i skąd takie właśnie zainteresowania?
Na wstępie chciałam zaznaczyć, że kontro @introwazne nadal jest w trakcie zmian. Zakładając je, nie miałam w głowie żadnej strategii. Daje sobie pozwolenie na to, aby konto rozwijało się według moich wewnętrznych potrzeb. Uważam, że nie ma nic gorszego w życiu niż tworzenie rzeczy, które nas męczą i wypalają.
Zdecydowanie można dostrzec jednak motyw przewodni, jakim jest: introwersja. Powód, dla którego wybrałam taką tematykę, jest bardzo prosty: znam ten temat na wylot. Utożsamiam się z osobami o takim właśnie temperamencie. Inspiracją do wszystkich moich postów są moje osobiste przeżycia. Nie każdy introwertyk się z nimi zgadza, co można zauważyć w komentarzach.
Napisałaś, o sobie, że “pomagasz.” Czy mogłabyś to rozwinąć? Jak, w czym, komu?
Przy słowie pomagam, znajduje się strzałka skierowana w dół. Pod opisem jest link do strony internetowej gdzie można wesprzeć w rehabilitacji mojego bratanka, Staszka. Jeżeli dotrę do chociaż jednej osoby, która sama z siebie odda 1% ze swojego podatku dla Staszka-Niestraszka, uznam to za wielki sukces. To dla mnie niezwykle ważna sprawa. Przy okazji prowadzenia konta chciałbym pomagać najbliższym dla mnie osobom.
Co to właściwie znaczy “być introwertykiem”? Jak go odróżnić od np. ekstrawertyka, który lubi rozmawiać i jest jednocześnie dobrym słuchaczem?
Jak to jest być introwertykiem? To jakby zapytać jak to jest być człowiekiem :)
Moim zdaniem nie ma nic nadzwyczajnego w byciu introwertykiem czy ekstrawertykiem.
Natomiast niestety wokół introwersji narosło strasznie dużo mitów, z którymi chciałabym się rozprawić. Czasami trafiam na przekomiczne treści a czasami na bardzo krzywdzące, które trzeba koniecznie naprostować. Wystarczy prosty przykład. Wpisz proszę w wolnej chwili słowo introwertyk i wyszukaj jego synonimy a przekonasz się jak wiele niemiłych zamienników tam znajdziesz: (dzik, dzikus, milczek, mizantrop, mruk, mumia, niemowa, odludek, ponurak, pustelnik, samotnik, smutas, borsukowaty, cichy, introwertyczny, małomówny, mrukliwy, mrukol, nierozmowny, skryty, zamknięty w sobie, frustrat, narzekacz, pesymista, zgorzknialec, eremita, pokutnik, osoba introwertyczna, autystyczny, neurotyczny, zamknięty,) dla porównania zerknij na słowo ekstrawertyk (aktywny, błyskotliwy, bystrzak, ekstrawertyczny, imprezowicz, optymista, osoba ekstrawertyczna, pomysłowy, towarzyski, żartowniś) Na taki podział lepszy/gorszy absolutnie się nie zgadzam.
O tym, czy jesteśmy introwertykami, czy ekstrawertykami decyduje nasz układ nerwowy i jego wrażliwość na odbierane bodźców ze świata zewnętrznego. Jest to wrodzone i nie można tego zmienić. W największym skrócie "Introwertycy mają chronicznie podwyższony poziom aktywacji – czyli wystarczy bardzo niewiele, aby ich zdenerwować, zawstydzić, a nawet przestraszyć. Ekstrawertycy natomiast mają zupełnie odwrotnie: mają obniżony poziom aktywacji, czyli – niewiele ich rusza. Dlatego lubią dostarczać sobie nowych bodźców, aby poczuć, że żyją" * moja ulubiona definicja zaciągnięta z ebooka o temperamentach "Nie tak Cię wychowałam" Matyldy Kozakiewicz.
Introwersja to tak szerokie pojęcie, że aby w pełni zrozumieć ten temat musiałabym tutaj napisać co najmniej 30-40 stron:) Dlatego przy okazji zachęcam zainteresowanych, aby przeczytali chociaż jedną książkę lub ebooka o introwersji zanim wypowiedzą swoje zdanie na ten temat.
Czy można rozróżnić introwertyka od ekstrawertyka? Ja odróżniam ich po tym, jak wypoczywają i jak reagują na intensywne bodźce. Natomiast to tylko luźne spostrzeżenia, staram się nie przypisywać ludziom ich temperamentów. Dodatkowo też istnieje jeszcze trzeci typ osobowości jak ambiwertyk (mieszanka intro z ekstra).
Dlaczego poznanie i zrozumienie naszych cech osobowości jest tak ważne?
Poznanie siebie w tym aspekcie moim zdaniem jest bardzo ważne. Zwracając szczególną uwagę na to, jak reagujemy na bodźce mamy szansę lepiej funkcjonować i wypoczywać w tym zwariowanym świecie.
Powiem to na własnym przykładzie. Jestem aktywnym introwertykiem. Moja praca dostarcza mi bardzo dużo bodźców zewnętrznych. Pracuje w umiarkowanych hałasie, rozmawiam każdego dnia ze sporą ilością klientów i wykonuje mnogą liczbę telefonów. Bywały takie momenty w moim życiu, kiedy czułam się strasznie przytłoczona i nie umiałam sobie odpowiedzieć, dlaczego tak się dzieje. Kiedy zdałam sobie sprawę, że jestem introwertykiem, zaczęłam o siebie dbać inaczej. Przede wszystkim zapewniam sobie momenty totalnego wyciszenia, nie planuje spotkań towarzyskich dzień po dniu, ograniczam przebywanie w tłumnych i głośnych miejscach itd.
Dzięki temu przez większość dni w roku czuję się bardzo dobrze:)
Naprawdę chciałabym, aby inni też mieli okazję poznać się na tyle dobrze, aby móc dopasować odpowiednią strategię dbania o siebie.
Czy uważasz, że ludzie mogą się dość mocno zmienić? Czy introwertyk może stać się ekstrawertykiem, bądź na odwrót?
Nie jestem tu ekspertem. Z licznych książek i publikacji wyczytałam, że nasz temperament jest niezmienny. Czyli nie można nagle przeistoczyć się z introwertyka w ekstrawertyka. Jeżeli osoba odczuwa takie zmiany, być może jest typem ambiwertyka, o którym już wspomniałam.
Jesteś bardzo tajemnicza - zdradzisz nam chociaż może, czym się zajmujesz na co dzień? Praca, studia, dzieci, gra na fortepianie? :)
Jestem szczęśliwą minimalistką, myślicielką i introwertyczką. Uwielbiam czytać filozoficzne rozprawy i dumać nad sensem życia. Im więcej dumam, tym większą mam pewność, że prawdziwa radość kryje się w prostych rzeczach.
Dodatkowo jestem przedsiębiorcą. Prowadzę małą lokalną firmę razem z moim bratem. W mojej pracy najbardziej lubię spędzać czas w tabelkach i różnych programach, które ułatwiają mi analizowanie postępów firmy.
Oprócz moich naturalnych talentów analitycznych ostatnio odkryłam w sobie niesamowitą potrzebę tworzenia kreatywnych treści. Tu akurat wrodzonych talentów nie mam, ale w trakcie rysowania odczuwam niesamowitą radość i odprężenie. Dlatego też powstało konto @introwazne, aby tworzyć info-grafiki i dzielić się z ludźmi tym, co ważne.
Akceptujesz siebie? Co poradzisz osobom, które mają z tym problem, bo np. nie podoba im się swój wygląd bądź nie doceniają swojej wartości?
Dziś, tak. Akceptuję swoje wady i zalety. Akceptuję swoje naturalne talenty i te wypracowane ciężką mozolną pracą. Akceptuję też to, czego nie umiem wypracować, pomimo chęci i starań. Natomiast nie wiem, co przyniesie mi przyszłość. Uważam, że z akceptacją siebie jest trochę jak ze zdrowiem- trzeba stale o nie dbać.
W tym aspekcie nie mogę niczego poradzić. Każdy ma swoją niepowtarzalną drogę do samoakceptacji.
Inaczej z tym poradzi sobie:
-młoda dziewczyna z trądzikiem
-kobieta, która nie akceptuje swojego wyglądu po dwóch ciążach
-osoba, która przez swoje ciężkie dzieciństwo uważa, że nie zasługuje na nic dobrego.
Nie chcę wrzucać wszystkich problemów do jednego worka oraz decydować, który problem jest wart uwagi, a który nie.
Jedyne co przychodzi mi do głowy, to jeżeli nie radzimy sobie z jakimś problemem, a wpływa on na pogorszenie jakości naszego życia, dobrze by było zgłosić się do specjalisty (psycholog, psychiatra) albo skorzystać z bezpłatnej pomocy telefonicznej (np pierwsza pomoc psychologiczna 22 425 98 48).
Dziękuję za rozmowę.
IG: @Introważne
Instagram: Karolina K (@korolowablog)
---
korolowa
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz