Pomaluj mój świat

Dawno tu już nie było wierszy...a zatem odświeżam, dodaję i życzę wszystkim miłego wieczoru :)


***
Zaczarowałam
wszystkie pędzle świata
abyśmy mogli usiąść
przy tym
brzegu rzeki
jak w 'Zarzeczu' Jana vel Nepomucena
gdzie raj wydaje się
niedaleki
gdzie dusze śpiewają
oczy słońcem cieszą
gdzie Ty jak w filharmonii trzymasz moją rękę
i siedzimy spleceni
magią krajobrazu
w spokoju, w nadziei
i bez zbędnych dźwięków

w oddali łódź
popłynie
nad nami chmur cisza
a wiatr
nas lekko
do snu ukołysze
i będziemy marzyć
i snuć piękne wizje
na tej trawie zielonej
naszej małej obczyźnie

i pofruniemy
wedle Twego pędzla
 do krainy co zwie się
Wieczną Radością
 więc chodź, pomaluj mój świat
 swoją farbą
zwaną potocznie
po prostu - miłością.

Wiersz inspirowany powyższym obrazem.
Autor: Jan Nepomucen Głowacki. 

---

korolowa