Oczywiście ile osób, tyle jest definicji szczęścia. Nawet najwięksi filozofowie szczęście pojmowali nieco inaczej.
Arystoteles opisywał szczęście jako działanie zgodne z naturą - tak więc ptaki czują się szczęśliwe, gdy fruwają, ryby, gdy pływają i tak dalej. Ponadto uważał również, że aby osiągnąć prawdziwe szczęście, należy zaspokoić własne potrzeby fizjologiczne, przede wszystkim - być dobrze najedzonym.
Nie bez kozery zresztą mówi się, ze człowiek głodny to człowiek zły ;)
Filozofią szczęścia, ale też i życia Epikura było zaś doznawanie jak największej przyjemności, czerpanie z życia wszystkiego, co nam dane. Epikur wyróżnił owe przyjemności, dzieląc je na: radość samego życia, inne przyjemności bierne oraz inne przyjemności czynne.
Radość samego życia to najważniejsza i najbardziej podstawowa radość, która, nawet gdyby wszystkie inne zawiodły, ma nas zawsze wzmacniać oraz motywować do niepoddawania się, a wręcz do dalszej ekscytacji życiem.
Przyjemności bierne - do nich zaliczył Epikur współtowarzyszenie w szczęściu innych osób, podziwianie piękna (na przykład natury) oraz przyjaźń (with no benefits of course!), a zatem czynności, które nie stanowią żadnego wysiłku fizycznego.
Przyjemnościami czynnymi natomiast są, według Epikura, takie, które - w przeciwieństwie do tych biernych - na owym wysiłku właśnie polegają - a więc jedzenie, seks - niosą one jednak ze sobą pewne zagrożenia (np. zatrucie czy choroby weneryczne).
Natomiast zupełnym niemal przeciwieństwem epikurejskiej filozofii szczęścia jest stoicyzm, zapoczątkowany przez Zenona z Kition. Stoicka teoria szczęścia głosi, że, aby żyć w pełni szczęścia, trzeba stosować się w życiu do pewnych zasad. Wewnętrzna moralna dyscyplina oraz sumienne spełnianie obowiązków - oto, według stoików, droga do szczęścia!
Która z tych teorii na temat szczęścia najbardziej przypadła Wam do gustu?
Do której natomiast możecie porównać swoją drogę do szczęścia?
Sama uważam, że każda z nich jest po części dobra, ale dopiero połączenie każdej z nich prowadzi do całkowitej harmonii, do tej spójności, którą zwie się właśnie szczęściem.
---
Bo dla mnie szczęście
to wypadkowa
(w) x, y i z
x to dobre intencje
y - pozytywne uczucia
z to wiara w siebie
w - dobry los
---
korolowa
Według mnie szczęście jest takim stanem ciągłym: podczas bycia szczęśliwym możemy mieć gorsze dni, możemy być smutni, ale w gruncie rzeczy jesteśmy szczęśliwymi ludźmi (i tym szczęście by się różniło od radości, która jest chwilowa). Uważam też, że w gruncie rzeczy ludzie sami siebie unieszczęśliwiają, że bycie szczęśliwym, to świadomy wybór, a nie uśmiech losu i że, wbrew pozorom, wymaga on odrobiny pracy nad sposobem myślenia i postrzegania świata. :)
OdpowiedzUsuńA na koniec definicja szczęścia według Alberta Einsteina:
Jeśli a oznacza szczęście, to a = x + y + z;
x - to praca,
y - rozrywki,
z - umiejętność trzymania języka za zębami.
W moim życiu zdecydowanie brakuje elementu z. :P
Znam tą definicję ;)
UsuńA co do 'z' to myślę, że brak tego elementu potrafi wywołać również dużo...'szczęścia' ;)
Ano, aczkolwiek moja bezpośredniość i szczerość mnie już niejeden raz wpędziła w dziwne sytuacje, z których nie zawsze wychodziłam obronną ręką. No ale: to nowe doświadczenia i przygody! :)
UsuńYay, pod wpływem herbaty zmieniam moją definicję szczęścia na obecność parującego kubka! ^_^
zgadzam się z punta! dodam od siebie, warto pamiętać że to co da jednych
OdpowiedzUsuńjest szczęściem nie musi być dla innych ... dlatego pewnie moje motto życiowe jest diametralnie inne od oczekiwań stada w którym żyje .. oto one: "jeśli miałeś pecha urodzić się w stadzie mend, nie przejmuj się! będziesz miał za to szczęśliwy dzień śmierci!"
Bardzo pozytywne nastawienie, panie Sławku :)
Usuńbez zdrobnień proszę dziewczynko i bez pana ... na inwalidztwo sobie ciężko zasłużyłem ... nie tylko pozytywnym nastawieniem do śmierci! ... wystarczy Sławomir lub Slawrys
UsuńProszę się nie denerwować - nie chciałam kogokolwiek czymkolwiek urazić.
UsuńMogę Cię nazywać jak zechcesz :)
Pozdrawiam serdecznie.
Ja uważam, że największym szczęściem jest nauczyć się cieszyć z drobnostek - choćby z tego, że dziś mamy +6 stopni (a nie -6 na przykład.
OdpowiedzUsuńWiadomo, że są w życiu okresy lepsze i gorsze, ale sama radość życia naprawdę pomaga. Niestety, w naszym kraju niektórzy ludzie mają manię narzekania i na uśmiechniętego człowieka na ulicy patrzą się jak na wariata, ale cóż...nie wiedzą, co tracą :)
Pozdrawiam, M.
Absolutnie się z tym zgadzam! Drobnostki potrafią niesamowicie wpłynąć na nasze samopoczucie, na przykład wspomniana przez Ciebie sytuacja z pogodą.
UsuńCzasem nawet zjedzenie czegoś czy po prostu czyiś uśmiech potrafią sprawić, że już cały dzień uśmiechasz się i Ty :)
Co do narzekania - każdy narzeka, tylko jedni mniej, a drudzy więcej; jedni otwarcie, drudzy zaś w ukryciu. Ale faktycznie, nawet inne nacje, gdy tutaj przyjeżdżają, zauważają tą naszą polską tendencję do narzekania na wszystko. Okropna cecha narodowa, ale co zrobić :]
Dziękuję za komentarz i pozdrawiam serdecznie ! :)
Dobrze, że napisałaś o tym jedzeniu - nic mi tak nie poprawia humoru jak dobry obiad :)
UsuńM.